2023/02/09، 06:46 AM
تشخیص تومور مغزی معمولاً شامل معاینه عصبی، اسکن مغز و بیوپسی است، در صورتی که با خیال راحت انجام شود.
یک معاینه عصبی ممکن است شامل تست های مختلفی برای ارزیابی عملکردهای عصبی مانند تعادل، شنوایی، بینایی و رفلکس ها باشد.
انواع تکنیک های تصویربرداری، از جمله سی تی اسکن (یا CAT)، MRI، گاهی اوقات آنژیوگرافی یا اشعه ایکس می تواند برای شناسایی تومور، تعیین دقیق محل آن و/یا ارزیابی عملکرد مغز شما استفاده شود.
اگر پزشکان نتوانند بیوپسی (جمع آوری نمونه بافت و تجزیه و تحلیل) را انجام دهند، تومور مغزی را تشخیص داده و درمان را بر اساس نتایج آزمایشات دیگر برنامه ریزی می کنند. اگر بیوپسی امکان پذیر بود، پزشکان می توانند از آن برای تعیین درجه تومور (میزان تهاجمی بودن آن) و همچنین مطالعه بافت تومور برای هر نشانگر زیستی که می تواند به شخصی سازی رویکرد درمانی کمک کند، استفاده کنند.
بسته به علائم شما، پزشکان ممکن است این آزمایشات را برای کمک به تایید تشخیص و رد سایر شرایط انجام دهند:
سوراخ کمری برای جمع‌آوری نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی و بررسی اینکه آیا حاوی آثاری از سلول‌های تومور است یا خیر.
مطالعات پتانسیل های برانگیخته برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی در اعصاب و/یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی در مغز.
ارزیابی عصب شناختی برای ارزیابی هرگونه تغییر در شناخت و بهزیستی.
معاینه عصبی- چشم پزشکی برای ارزیابی علائم تومور موثر بر چشم.
ارزیابی غدد درون ریز برای ارزیابی عملکرد هورمون.
تشخیص صحیح در تعیین بهترین روش درمانی ضروری است.
درجه بندی تومور مغزی
درجه یک تومور مغزی میزان جدی بودن آن را مشخص می کند. با استفاده از نمونه بیوپسی، آسیب شناس تومور را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا درجه آن را تعیین کند. درجه‌بندی تومور مغزی یک سیستم دسته‌بندی است که سلول‌های تومور مغزی را توصیف می‌کند و میزان احتمال رشد و گسترش تومور را نشان می‌دهد.
درجه بندی تومور مغزی از مقیاس 1 (کمترین تهاجمی) تا 4 (تهاجمی ترین) استفاده می کند.
(سیستم درجه بندی تومور سازمان جهانی بهداشت)
تومور مغزی درجه یک
خوش خیم (غیر سرطانی)
رشد کند
سلول ها در زیر میکروسکوپ تقریبا طبیعی به نظر می رسند
معمولاً با بقای طولانی مدت همراه است
در بزرگسالان نادر است
یک معاینه عصبی ممکن است شامل تست های مختلفی برای ارزیابی عملکردهای عصبی مانند تعادل، شنوایی، بینایی و رفلکس ها باشد.
انواع تکنیک های تصویربرداری، از جمله سی تی اسکن (یا CAT)، MRI، گاهی اوقات آنژیوگرافی یا اشعه ایکس می تواند برای شناسایی تومور، تعیین دقیق محل آن و/یا ارزیابی عملکرد مغز شما استفاده شود.
اگر پزشکان نتوانند بیوپسی (جمع آوری نمونه بافت و تجزیه و تحلیل) را انجام دهند، تومور مغزی را تشخیص داده و درمان را بر اساس نتایج آزمایشات دیگر برنامه ریزی می کنند. اگر بیوپسی امکان پذیر بود، پزشکان می توانند از آن برای تعیین درجه تومور (میزان تهاجمی بودن آن) و همچنین مطالعه بافت تومور برای هر نشانگر زیستی که می تواند به شخصی سازی رویکرد درمانی کمک کند، استفاده کنند.
بسته به علائم شما، پزشکان ممکن است این آزمایشات را برای کمک به تایید تشخیص و رد سایر شرایط انجام دهند:
سوراخ کمری برای جمع‌آوری نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی و بررسی اینکه آیا حاوی آثاری از سلول‌های تومور است یا خیر.
مطالعات پتانسیل های برانگیخته برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی در اعصاب و/یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی در مغز.
ارزیابی عصب شناختی برای ارزیابی هرگونه تغییر در شناخت و بهزیستی.
معاینه عصبی- چشم پزشکی برای ارزیابی علائم تومور موثر بر چشم.
ارزیابی غدد درون ریز برای ارزیابی عملکرد هورمون.
تشخیص صحیح در تعیین بهترین روش درمانی ضروری است.
درجه بندی تومور مغزی
درجه یک تومور مغزی میزان جدی بودن آن را مشخص می کند. با استفاده از نمونه بیوپسی، آسیب شناس تومور را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا درجه آن را تعیین کند. درجه‌بندی تومور مغزی یک سیستم دسته‌بندی است که سلول‌های تومور مغزی را توصیف می‌کند و میزان احتمال رشد و گسترش تومور را نشان می‌دهد.
درجه بندی تومور مغزی از مقیاس 1 (کمترین تهاجمی) تا 4 (تهاجمی ترین) استفاده می کند.
(سیستم درجه بندی تومور سازمان جهانی بهداشت)
تومور مغزی درجه یک
خوش خیم (غیر سرطانی)
رشد کند
سلول ها در زیر میکروسکوپ تقریبا طبیعی به نظر می رسند
معمولاً با بقای طولانی مدت همراه است
در بزرگسالان نادر است
