نکته ای که اغلب به نظر من خنده دار می آید این است که یک اتاق بزرگ به پشت به یک دیوار رانده شده و صندلی ها در اندازه مخالف اتاق به دیوار دیگر قرار دارند و فضای باز زیادی در وسط باقی می گذارد. اگر برای گفتگو با شخصی که در اتاق مقابل شما نشسته است مجبورید فریاد بزنید ، به احتمال زیاد مبلمان شما بسیار فاصله دارد. با داشتن یک اتاق بزرگتر می توانید صندلی ها را از دیوار بیرون بکشید تا یک منطقه مکالمه بسیار دنجتر در اطراف یک نقطه کانونی مانند یک شومینه ایجاد کنید. از دیوارهای خالی نترسید ، می توانید از فضای دیوار برای وسایل هنری ، بوفه و کنسول ، نیمکت و قفسه کتاب یا مکان مکالمه دیگری که می توان مبلمان را به هم نزدیک کرد استفاده کنید.

8. پررنگ بهترین است.
کارهای هنری و لوازم جانبی در یک اتاق بزرگ باید بزرگتر و جسورتر باشد. اگر برای دیوار خود چاپ یا عکس قاب گرفته اید ، اندازه آن بزرگتر از فریم های استاندارد 8 10 10 یا 5 7 7 باشد. بروید قطعات بزرگتر را با هم جمع کنید تا یک منگنه پررنگ تر از اتاق ایجاد کنید تا چند قطعه کوچکتر که در اتاق پخش شده است.

9. لایه ها از فضا دنج هستند.
اگر اتاق شما احساس سرما می کند ، صدا پژواک می گیرد یا اگر فضای لازم به اندازه کافی دنج است ، ممکن است اندازه اتاق نباشد اما در عوض فقط به لایه های بیشتری احتیاج دارید. فرشهای منطقه را اضافه کنید (حتی برای بافت بیشتر می توانید دو فرش را هم لایه لایه کنید) ، پرده ها را آویزان کنید ، سبدهایی برای بافت بیشتر و جذب صدا و لوازم جانبی اضافه کنید تا به لطافت فضاها کمک کند. فضاهای نرمتر بسیار دنجتر و جذاب تر هستند ، بنابراین مطمئن شوید که قطعات تودوزی زیادی نیز دارید!

10. تکرار.
در یک فضای بزرگ ، مبلمان و لوازم جانبی بیشتری وجود دارد که می تواند کمی تصادفی احساس کند. یکی از راه های بستن یک اتاق بزرگ مبلمان بهم و یکدست کردن سبک شما تکرار است. تکرار الگوها یا رنگ های پارچه ای روی صندلی ها یا پرتاب بالش به حمل چشم شما در اتاق کمک می کند و از نظر بصری خوشایندتر می شود.