2019/01/20، 05:36 PM
شغل مناسب من چیست؟
کودکی که آیندۀ مرا می‌دانست
تابستان سال 94؛ حین خدمت سربازی‌ام بود که پیشنهاد ساخت مستندی چندقسمتی را از گروهی فعال و خوش‌ذوق دریافت کردم.
آن روزها به خاطر مشغولیتم در پادگان، کار ثابتِ روزانه نداشتم و چنین پیشنهادی، فرصتی عالی برای من محسوب می‌شد.
موضوعِ مستند، موردعلاقه‌ام بود؛ به همین خاطر بدون معطلی قبول کردم و دنبال مقدمات کار و هماهنگی‌ها رفتم.
انجام این کار برای کسی مثل من خیلی سخت نبود. غیر از فیلم‌برداری که سررشته‌ای در آن نداشتم؛ بقیۀ کارها را غالباً خودم انجام می‌دادم.
کار را با دو فیلم‌بردار شروع کردم و اگرچه انرژی زیادی از من گرفت؛ اما تقریباً خوب پیش می‌رفت.
در یکی از قسمت‌ها، مصاحبه‌ای با یکی از اساتید مطرحِ دانشگاه‌های کشور داشتم.
مصاحبه در کافه‌ای حوالی خیابان ولیعصر تهران ضبط شد.
جلسۀ خوبی بود. به خاطر فضای مناسبِ کافه و کلام دل‌نشین استاد، صحبت‌های ما بعد از مصاحبه هم ادامه پیدا کرد.
ایشان از من در مورد عواملِ کار پرسید و وقتی متوجه شد که طراحی، نویسندگی، گویندگی، کارگردانی و چند کار دیگر را خودم به صورت هم‌زمان انجام می‌دهم، خیلی تعجب کرد.
تعجبش وقتی بیشتر شد که فهمید من غیر از مستند‌سازی، کار‌های دیگری هم انجام می‌دهم که اغلب آن‌ها، کاملاً نامربوط با یکدیگرند.
تعجبش بر‌خلاف انتظار من، تعجب مثبت و ستایش‌آمیزی نبود؛ امّا زمینۀ آغاز گفتگویی متفاوت و یادگیری نکاتی ناب در خصوص انتخابِ شغلی مناسب برای من بود.
راهکارهایی که بعدها با دنبال کردن سرنخ‌هایی که از استاد یاد گرفتم و مطالعه پیرامون آن، تکمیل شد و به‌عنوان دستاوردی بزرگ برای ادامۀ زندگیِ کاری و شخصی من قرار گرفت.
در یکی دو سال اخیر، گاهی پیش می‌آمد که به‌طور اتفاقی در جمع‌های دوستانه و یا در ملاقات خصوصی با دوستان، اشاره‌ای به این راهکارها می‌کردم.
استقبال خوب دوستان، سبب شد به فکر مکتوب کردن این راهکارها بیفتم و هر‌از‌چندگاهی آن را تکمیل کنم.
آن راهکارها چه بود؟
دستاوردِ آن روز من، آموختن راهکاری دقیق، واقع‌گرایانه و درعین‌حال، ساده و کاملاً کاربردی در خصوص انتخاب شغل مناسب من بود. در این نوشتار سعی می‌کنم که این راهکارِ چهار مرحله‌ای را با شما در‌میان بگذارم.
دستورالعملِ رفتاری در انتخاب شغلِ مناسب، از «استعداد ویژۀ» هر فرد آغاز می‌شود.
به گفتۀ استاد، اگرچه انسان‌ها استعداد‌های گوناگونی دارند؛ امّا در یک استعداد و توانمندیِ به‌خصوص، از دیگران سرآمد هستند که اگر روی آن سرمایه‌گذاری کنند، در آن رشته و زمینه، چند سروگردن از دیگران بالاتر خواهند بود.
منبع: وبسایت ماهان تیموری
کودکی که آیندۀ مرا می‌دانست
تابستان سال 94؛ حین خدمت سربازی‌ام بود که پیشنهاد ساخت مستندی چندقسمتی را از گروهی فعال و خوش‌ذوق دریافت کردم.
آن روزها به خاطر مشغولیتم در پادگان، کار ثابتِ روزانه نداشتم و چنین پیشنهادی، فرصتی عالی برای من محسوب می‌شد.
موضوعِ مستند، موردعلاقه‌ام بود؛ به همین خاطر بدون معطلی قبول کردم و دنبال مقدمات کار و هماهنگی‌ها رفتم.
انجام این کار برای کسی مثل من خیلی سخت نبود. غیر از فیلم‌برداری که سررشته‌ای در آن نداشتم؛ بقیۀ کارها را غالباً خودم انجام می‌دادم.
کار را با دو فیلم‌بردار شروع کردم و اگرچه انرژی زیادی از من گرفت؛ اما تقریباً خوب پیش می‌رفت.
در یکی از قسمت‌ها، مصاحبه‌ای با یکی از اساتید مطرحِ دانشگاه‌های کشور داشتم.
مصاحبه در کافه‌ای حوالی خیابان ولیعصر تهران ضبط شد.
جلسۀ خوبی بود. به خاطر فضای مناسبِ کافه و کلام دل‌نشین استاد، صحبت‌های ما بعد از مصاحبه هم ادامه پیدا کرد.
ایشان از من در مورد عواملِ کار پرسید و وقتی متوجه شد که طراحی، نویسندگی، گویندگی، کارگردانی و چند کار دیگر را خودم به صورت هم‌زمان انجام می‌دهم، خیلی تعجب کرد.
تعجبش وقتی بیشتر شد که فهمید من غیر از مستند‌سازی، کار‌های دیگری هم انجام می‌دهم که اغلب آن‌ها، کاملاً نامربوط با یکدیگرند.
تعجبش بر‌خلاف انتظار من، تعجب مثبت و ستایش‌آمیزی نبود؛ امّا زمینۀ آغاز گفتگویی متفاوت و یادگیری نکاتی ناب در خصوص انتخابِ شغلی مناسب برای من بود.
راهکارهایی که بعدها با دنبال کردن سرنخ‌هایی که از استاد یاد گرفتم و مطالعه پیرامون آن، تکمیل شد و به‌عنوان دستاوردی بزرگ برای ادامۀ زندگیِ کاری و شخصی من قرار گرفت.
در یکی دو سال اخیر، گاهی پیش می‌آمد که به‌طور اتفاقی در جمع‌های دوستانه و یا در ملاقات خصوصی با دوستان، اشاره‌ای به این راهکارها می‌کردم.
استقبال خوب دوستان، سبب شد به فکر مکتوب کردن این راهکارها بیفتم و هر‌از‌چندگاهی آن را تکمیل کنم.
آن راهکارها چه بود؟
دستاوردِ آن روز من، آموختن راهکاری دقیق، واقع‌گرایانه و درعین‌حال، ساده و کاملاً کاربردی در خصوص انتخاب شغل مناسب من بود. در این نوشتار سعی می‌کنم که این راهکارِ چهار مرحله‌ای را با شما در‌میان بگذارم.
دستورالعملِ رفتاری در انتخاب شغلِ مناسب، از «استعداد ویژۀ» هر فرد آغاز می‌شود.
به گفتۀ استاد، اگرچه انسان‌ها استعداد‌های گوناگونی دارند؛ امّا در یک استعداد و توانمندیِ به‌خصوص، از دیگران سرآمد هستند که اگر روی آن سرمایه‌گذاری کنند، در آن رشته و زمینه، چند سروگردن از دیگران بالاتر خواهند بود.
منبع: وبسایت ماهان تیموری