2018/01/09، 11:56 AM
جاشوا اسمیت یک مینیاتوریست و هنرمند استرالیایی است که دنیای پیچیده زندگی را در قالب های بسیار کوچک می سازد. کار وی بر اساس مشاهدات شگفت انگیز او از جزئیاتی که نمی بینیم را به نمایش می گذارد. همیشه ماکت های معماری معمولی جنبه های بسیار مهمی اعم از شهر خاکستری، زنگ زدگی، و رسوبات حاصل از آلودگی را نادیده می گیرند. اما اسمیت به وسیله سیگار و هنر گرافیتی، جزئیات رئالیسم زیادی را در مقیاس 1:20 ساخته است.
اسمیت که حدود یک دهه در حال ساخت و تولید مجموعه ای از مدل بوده، اخیراً تصمیم به کنار گذاشتن هنر گرافیتی استنسیل (Stencil) را کنار بگذارد. وی با استعداد بی نظیر خود در خلق تصویرهای مفهومی و فانتزی، بر روی مدلسازی تمرکز کرده و از همه مهارت های هنری و صنعتی خود در ساخت ماکت سازی استفاده کرده است. در ادامه خلاصه ای از نحوه مدل سازی اسمیت را برای شما قرار داده ایم. توضیحاتی که اسمیت در مصاحبه کوتاهی عنوان کرده است.
خلاصه ای از فرایند مدلسازی خودتان را برای ما شرح دهید:
ابتدا ساختمانی که می خواهم مدل آن را بسازم، از طریق مشاهده حضوری یا گوگل مپ ناظر استفاده می کنم تا نمای ساختمان را مشاهده کنم. از آن لحظه مهندسی معکوس را آغاز کرده و آن را جزء به جزء (شامل: درب، پنجره، خیابان، جعبه برق و ...) لیست می کنم. سپس تصمیم می گیرم که از کدام متریال برای کدام مؤلفه بهره ببرم. به عنوان مثال از کارت های چین دار در ساخت درب کرکره ای پارکینگ، متریال MDF برای ساخت دیوارها، رنگ و پاستل و گچ برای جزئیات دیگر استفاده می کنم. در این مرحله شروع به ساخت و نصب جزئیات واقع گرایانه مانند: تیر چراغ برق، و سیم کشی های الکتریکی داخل و خارجی کرده تا کل فضا طبیعی جلوه دهد.
در چه مقیاسی کارهای خود را می سازی؟
من پس از آزمون و خطاهای فراوان بهترین مقیاس را در 1:20 دیدم. زیرا این عدد هم جزئیات را به حد کافی به نمایش می گذارد و از بزرگ تر بودن بیهوده اندازه و مصرف بیش تر متریال می کاهد. برای بدست آوردن مقیاس مناسب ابتدا جزئیاتی مانند درب و پنجره را در فتوشاپ ترسیم می کردم و سپس آن را چاپ کرده و بر روی حجم کلی قرار می دادم تا کیفیت کار نهایی را بسنجم. رنگ اسپری، رنگ اکلیریک و گچ از موادی بود که در زیباسازی و جزئیات طبیعی مورد استفاده قرار می گرفت.
مدت زمان شروع و اتمام آثار شما چقدر بود؟
بستگی به ساختمان داشت. یک مدل کوچک با جزئیات کم چند روز زمان می برد. طولانی ترین کار من هم یک مونوکلون مینیاتوری بود که سه ماه به طول انجامید. به طور متوسط 6 الی 7 روز در هفته کار می کردم، و حداقل بین 8 الی 16 ساعت برای ساخت آن زمان گذاشتم.
تا حالا به این موضوع فکر کردید که معماری شوید؟
این موضوعی بود که در هنکام ورود به دانشگاه فکر من را مشغول کرده بود. آن موقع به اشتباه تحت تصور این موضوع قرار گرفته بودم که اگر به عنوان یک معمار کار می کردم، مجبور بودم ساختمان هایی طراحی و اجرا کنم که به دلیل محدودیت های اجرایی سرپا بمانند و از خلاقیت های نامتعارف خودم استفاده نکنم (آن زمان به این موضوع پی نبردم که راه حل سازه ای بیش تر جزء وظایف مهندسین سازه است). به همین دلیل تصمیم گرفتم در رشته طراحی گرافیک به تحصیل بپردازم. ابتدا مدل های میناتوری من در کنار نمایش آثار هنری مورد استفاده قرار می گرفت. اما به دنبال این هستم که برای شرکت های معماری مدل بسازم.
![[تصویر: Realistic%20Modeling%20(18).jpg]](https://www.arel.ir/uploads/myimages/1396/10/Modeling/Realistic%20Modeling%20(18).jpg)
http://www.arel.ir
اسمیت که حدود یک دهه در حال ساخت و تولید مجموعه ای از مدل بوده، اخیراً تصمیم به کنار گذاشتن هنر گرافیتی استنسیل (Stencil) را کنار بگذارد. وی با استعداد بی نظیر خود در خلق تصویرهای مفهومی و فانتزی، بر روی مدلسازی تمرکز کرده و از همه مهارت های هنری و صنعتی خود در ساخت ماکت سازی استفاده کرده است. در ادامه خلاصه ای از نحوه مدل سازی اسمیت را برای شما قرار داده ایم. توضیحاتی که اسمیت در مصاحبه کوتاهی عنوان کرده است.
خلاصه ای از فرایند مدلسازی خودتان را برای ما شرح دهید:
ابتدا ساختمانی که می خواهم مدل آن را بسازم، از طریق مشاهده حضوری یا گوگل مپ ناظر استفاده می کنم تا نمای ساختمان را مشاهده کنم. از آن لحظه مهندسی معکوس را آغاز کرده و آن را جزء به جزء (شامل: درب، پنجره، خیابان، جعبه برق و ...) لیست می کنم. سپس تصمیم می گیرم که از کدام متریال برای کدام مؤلفه بهره ببرم. به عنوان مثال از کارت های چین دار در ساخت درب کرکره ای پارکینگ، متریال MDF برای ساخت دیوارها، رنگ و پاستل و گچ برای جزئیات دیگر استفاده می کنم. در این مرحله شروع به ساخت و نصب جزئیات واقع گرایانه مانند: تیر چراغ برق، و سیم کشی های الکتریکی داخل و خارجی کرده تا کل فضا طبیعی جلوه دهد.
در چه مقیاسی کارهای خود را می سازی؟
من پس از آزمون و خطاهای فراوان بهترین مقیاس را در 1:20 دیدم. زیرا این عدد هم جزئیات را به حد کافی به نمایش می گذارد و از بزرگ تر بودن بیهوده اندازه و مصرف بیش تر متریال می کاهد. برای بدست آوردن مقیاس مناسب ابتدا جزئیاتی مانند درب و پنجره را در فتوشاپ ترسیم می کردم و سپس آن را چاپ کرده و بر روی حجم کلی قرار می دادم تا کیفیت کار نهایی را بسنجم. رنگ اسپری، رنگ اکلیریک و گچ از موادی بود که در زیباسازی و جزئیات طبیعی مورد استفاده قرار می گرفت.
مدت زمان شروع و اتمام آثار شما چقدر بود؟
بستگی به ساختمان داشت. یک مدل کوچک با جزئیات کم چند روز زمان می برد. طولانی ترین کار من هم یک مونوکلون مینیاتوری بود که سه ماه به طول انجامید. به طور متوسط 6 الی 7 روز در هفته کار می کردم، و حداقل بین 8 الی 16 ساعت برای ساخت آن زمان گذاشتم.
تا حالا به این موضوع فکر کردید که معماری شوید؟
این موضوعی بود که در هنکام ورود به دانشگاه فکر من را مشغول کرده بود. آن موقع به اشتباه تحت تصور این موضوع قرار گرفته بودم که اگر به عنوان یک معمار کار می کردم، مجبور بودم ساختمان هایی طراحی و اجرا کنم که به دلیل محدودیت های اجرایی سرپا بمانند و از خلاقیت های نامتعارف خودم استفاده نکنم (آن زمان به این موضوع پی نبردم که راه حل سازه ای بیش تر جزء وظایف مهندسین سازه است). به همین دلیل تصمیم گرفتم در رشته طراحی گرافیک به تحصیل بپردازم. ابتدا مدل های میناتوری من در کنار نمایش آثار هنری مورد استفاده قرار می گرفت. اما به دنبال این هستم که برای شرکت های معماری مدل بسازم.
http://www.arel.ir
